NATURA 2000

          
                                                                         fot. www.mentor-polska.pl

Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000 jest systemem ochrony zagrożonych składników różnorodności biologicznej kontynentu europejskiego, wdrażanym od 1992 r. w sposób spójny pod względem metodycznym i organizacyjnym na terytorium wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej.

Celem utworzenia sieci Natura 2000 jest zachowanie zarówno zagrożonych wyginięciem siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt w skali Europy, ale też typowych, wciąż jeszcze powszechnie występujących siedlisk przyrodniczych, charakterystycznych dla 9 regionów biogeograficznych (tj. alpejskiego, atlantyckiego, borealnego, kontynentalnego, panońskiego, makaronezyjskiego, śródziemnomorskiego, stepowego i czarnomorskiego). W Polsce występują 2 regiony: kontynentalny (96 % powierzchni kraju) i alpejski (4 % powierzchni kraju). Dla każdego kraju określa się listę referencyjną siedlisk przyrodniczych i gatunków, dla których należy utworzyć obszary Natura 2000 w podziale na regiony biogeograficzne. Najważniejszymi instrumentami realizacji celów sieci Natura 2000 są oceny oddziaływania na środowisko oraz plany ochrony siedlisk przyrodniczych i gatunków, dla których utworzono obszar Natura 2000. Działania ochronne winny uwzględniać wymogi gospodarcze, społeczne i kulturowe oraz cechy regionalne i lokalne danego obszaru Natura 2000

         
                                                                fot. www.mentor-polska.pl

Zachęcamy do odwiedzenia Centrum Edukacji Ekologicznej w Białym Borze, ul. Dworcowa 19, na scieżkach której można zapoznać się z informacją na temat obszarów Natury 2000 na terenie Gminy Biały Bór. W skład nowo powstałego Centrum wchodzi wiata dydaktyczna wyposażona w stoły i ławki oraz ścieżka edukacyjno – ekologiczna z tablicami edukacyjnymi, nasadzeniami różnych gatunków krzewów i drzew, tabliczkami informacyjnymi, lampami solarnymi oraz pojemnikami na segregację odpadów.

 

            
                                                    Storczyk szerokolistny, fot. A.Siewiera

OBSZARY NATURA 2000 NA TERENIE GMINY BIAŁY BÓR

           

                                                                       fot. www.mentor-polska.pl

Jezioro Bobięcińskie

Kod: PLH320040  
Typ Ostoi   E
Powierzchnia  3383.3 ha

Obszar swoim zasięgiem obejmuje 5 jezior lobeliowych, z których największe to jezioro Bobięcińskie Wielkie o powierzchni 524,6 ha i maksymalnej głębokości 48 m. Prawie wszystkie jeziora charakteryzują się obecnością roślin reliktowych, takich jak: lobelia jeziorna Lobelia dortmanna, brzeżyca jednokwiatowa Litorella uniflora i poryblin jeziorny Isoetes lacustris. Ponadto w jeziorze Bobięcińskim znajduje się duża populacja elismy wodnej Luronium natans, a w jeziorze Iłowatka występuje bardzo rzadki w Polsce poryblin kolczasty Isoetes echinospora. Znaczną powierzchnię zajmują również inne siedliska, w tym: zbiorniki dystroficzne i nachodzące na taflę wody pła mszarne, torfowiska przejściowe i dywanowe mszary, bory i brzeziny bagienne oraz wilgotne i świeże łąki. Całość kompleksu otoczona jest buczynami i dąbrowami. Jest to również ważne miejsce odpoczynku i rekreacji.

Siedliska wymienione w Załączniku I

Jeziora lobeliowe 19.1%

Kwaśne buczyny (Luzulo-Fagenion) 18.8%

Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris) 7%

Ssaki wymienione w Załączniku II

Wydra, borowiec wielki , gacek brunatny , kuna leśna , Meles meles , mroczek późny , nocek rudy , tchórz

Ptaki wymienione w Załączniku II

Alcedo atthis , Aquila pomarina , Ciconia nigra , Circus aeruginosus , Crex crex , Dryocopus martius , Grus grus , Haliaeetus albicilla , Lanius collurio , Milvus milvus

Gady i Płazy inne

Bufo bufo , grzebiuszka ziemna , jaszczurka zwinka , Natrix natrix , ropucha paskówka , ropucha zielona , rzekotka drzewna , Triturus vulgaris , żaba jeziorkowa , żaba moczarowa , żaba trawna , żaba wodna , żaba śmieszka

Rośliny inne

Achillea pannonica , Alchemilla glabra , Andromeda polifolia , Callitriche hamulata , Carex lasiocarpa , Carex limosa , Convallaria majalis , Drosera rotundifolia , Elatine hydropiper , Eleocharis mamillata , Empetrum nigrum , Eriophorum angustifolium , Galium odoratum , Hedera helix , Helichrysum arenarium , Hydrocotyle vulgaris , Hypochoeris glabra , Isoetes lacustris , Lecanora intumescens , Ledum palustre , Lobaria pulmonaria , Lobelia dortmanna , Lycopodium annotinum , Menyanthes trifoliata , Nuphar lutea , Nymphaea alba , Phallus impudicus , Platanthera chlorantha , Polypodium vulgare , Primula veris , Rhynchospora alba , Rumex sanguineus , Scheuchzeria palustris , Sparganium angustifolium , Stellaria uliginosa , Utricularia minor , Vaccinium oxycoccos,  Vaccinium uliginosum , Verbascum thapsus , Viburnum opulus , Vicia cassubica

 
                  

                                                                    Grzebień biały, fot. A.Siewiera

Ostoja Drawska

Kod: PLB320019  
Typ Ostoi   F
Powierzchnia  153906.1 ha

Obszar obejmuje część Pojezierza Drawskiego z ponad 50 jeziorami (10 % pow. terenu), reprezentującymi wszystkie typy jezior. Teren został ukształtowany w wyniku działalności lądolodu podczas ostatniego zlodowacenia bałtyckiego. Pozostałościami tej działalności są między innymi: wały moreny czołowej, ozy, liczne jary, doliny rzek, jeziora rynnowe i wytopiskowe. Jeziora należą do najgłębszych w Polsce (Drawsko - 79,7 m). Największe to Drawsko (powierzchnia 1872 ha), Siecino, Żerdno, Komorze i Wilczkowo. Mają one urozmaiconą linię brzegową, na niektórych są wyspy. Brzegi jezior są wysokie, porośnięte lasem, głównie łęgami i buczyną, lub niskie, z roślinnością przybrzeżną. Lasy pokrywają ok. 25% terenu. Dominują tu bory, duże powierzchnie zajmują drzewostany bukowe, dębowe. Rzeźba terenu jest zróżnicowana, z licznymi wąwozami, parowami, niewielkimi, bezodpływowymi zbiornikami wodnymi, bagnami i torfowiskami. Największą rzeką jest Drawa, mająca tu swoje źródła. Swój początek biorą tutaj także inne rzeki, jak: Dębnica, Wogra, Piławka, Kokna i Rakon. Znaczna część obszaru jest użytkowana rolniczo.

Ssaki inne

lcedo atthis , Anthus campestris , Aquila pomarina , Asio flammeus , Botaurus stellaris , Branta leucopsis , Bubo bubo , Caprimulgus europaeus , Chlidonias niger , Ciconia ciconia C , Ciconia nigra , Circus aeruginosus , Circus cyaneus , Circus pygargus , Crex crex , Cygnus bewickii (Cygnus columbianus bewickii) , Cygnus cygnus , Dendrocopos medius , Dryocopus martius , Falco columbarius , Falco peregrinus , Ficedula parva , Grus grus , Haliaeetus albicilla , Ixobrychus minutus , Lanius collurio , Lullula arborea , Milvus migrans , A074 Milvus milvus , Pandion haliaetus , Pernis apivorus , Philomachus pugnax , Porzana parva D , Porzana porzana , Sterna hirundo , Sylvia nisoria , Tringa glareola

 

                
                                                      Rosiczka okrągłolistna, fot. A.Siewiera

 

Bobolickie Jeziora Lobeliowe

Kod: PLH320001  
Typ Ostoi   B
Powierzchnia  4759.3 ha

Ostoja obejmuje skupienie kilkunastu jezior rynnowych oraz bardzo dużą liczbę oczek polodowcowych w okolicach Bobolic i Porostu. W jej granicach, oprócz różnego typu zbiorników wodnych, znajdują się torfowiska i rozległe kompleksy buczyn. Na szczególną uwagę i ochronę zasługują jeziora lobeliowe. Obejmują one aż 16 zbiorników wodnych, z których największe to jezioro: Chlewe Wielkie (Porost), Trzebień Średni, Kiełpino i Pniewo (Nafta). Prawie wszystkie jeziora charakteryzują się obecnością gatunków reliktowych, takich jak: lobelia jeziorna Lobelia dortmanna, brzeżyca jednokwiatowa Litorella uniflora i poryblin jeziorny Isoetes lacustris oraz dobrze zachowaną roślinnością isoetydów Isoeto-Lobelietum dortmannae. W czterech jeziorach stwierdzono występowanie elismy wodnej Luronium natans. Znaczną powierzchnię zajmują również zbiorniki dystroficzne; największe z nich to jez. Trzebień, jez. Żubrowo, ponadto jest tu wiele innych oczek polodowcowych bez nazwy. Często w ich obrębie rozwijają się rozległe pła mszarne. Niemałą powierzchnię stanowią też zbiorniki mezotroficzne i eutroficzne z największym z nich jez. Przybyszewko. Liczne małe oczka eutroficzne rozproszone są na obrzeżach kompleksów leśnych lub w krajobrazie rolniczym. Znaczącą powierzchnię zajmują torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą. Na szczególną uwagę zasługuje kompleks żywych torfowisk wysokich koło Drzewian. Mniejsze torfowiska mszarne (tzw. torfowiska kotłowe) występują bardzo licznie na bezodpływowych obszarach morenowych koło Porostu. Ponadto obszar obejmuje torfowiska mszarne z wrzoścem bagiennym, torfowiska przejściowe, brzeziny bagienne, suche wrzosowiska oraz liczne torfowiska mszarne zdolne do regeneracji. W otoczeniu jezior największą powierzchnię zajmują kwaśne buczyny i dąbrowy ze znacznym udziałem starodrzewi.

Siedliska wymienione w Załączniku I

Kwaśne buczyny (Luzulo-Fagenion)23.3%

Jeziora lobeliowe 5.85%

Pomorski kwaśny las brzozowo-dębowy (Betulo-Quercetum)4.52%

Ssaki wymienione w Załączniku II

nocek duży ,wydra, borowiec wielki, gacek brunatny, kuna leśna, Meles meles, mroczek późny, Mustela erminea , nocek rudy, tchórz

Gady i Płazy inne

Bufo bufo , grzebiuszka ziemna , jaszczurka zwinka , Lacerta vivipara , Natrix natrix, ropucha paskówka , ropucha zielona , rzekotka drzewna ,Triturus vulgaris , Vipera berus , żaba jeziorkowa , żaba moczarowa , żaba trawna , żaba wodna , żaba śmieszka

źródło: natura2000.gdos.gov.pl