09.09.2009

Olimpijczycy:

 

RAJNERT KAMIL

Najlepszy wędkarz wśród jeźdźców, reprezentuje jeździectwo  w dyscyplinie - Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego (WKKW) . Olimpijczyk z Aten (2004).

Urodzony 29 listopada 1976 r. w Trzebiatowie. Wykształcenie średnie. Reprezentant klubu LKJ Hubertus Biały Bór . Jeździectwo zaczął uprawiać w roku 1983  w barwach klubu  LKS Dragon Nowielice pod okiem trenerów-Kazimierz Krawczyk, Jan Goląbek, Mirosław Ślusarczyk, Janusz Bobik. Obecnie podopieczny trenera: Bogusława Jareckiego . W rankingu olimpijskim był sklasyfikowany - na 26. miejscu. Druga dziesiątka była też jego celem w samych Atenach. W Atenach wystąpił we Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego. Zawody wkkw składały się z trzech konkurencji (ujeżdżenie, próba terenowa i konkurs skoków) i rozgrywane były w ciągu trzech dni.

Dotychczasowe najlepsze wyniki zawodnika: 1. w międzynarodowych zawodach w Białym Borze (2002-2004); 2. w Rzymie (2004); 3. w Turynie (2003). 9 medali Mistrzostw Polski.

W konkursie  indywidualnym podczas olimpiady w Atenach   Kamil zajął 39. miejsce (najwyższe z Polaków), natomiast w konkursie drużynowym (wspólnie z Pawłem Spisakiem,  i Andrzejem Paskiem) Polska zajęła 14 miejsce. W Atenach Kamil Rajnert jeździł na 9-letnim ogierze - Marengo.

 Żonaty (żona Magdalena, syn Jacek). Jego wielką pasją są konie i wędkowanie.

*Ateny 2004: wkkw indywidualnie: 39. m. (na 75 zgłoszonych zawodników) 87.20; drużynowo: 14.

 m. (na 14 ekip)

BOGUSŁAW JARECKI

 

ps. "Dziadek", trener, jeden z najbardziej utalentowanych jeźdźców polskich, skoczek, ale przede wszystkim specjalista w WKKW, trzykrotny olimpijczyk (1988, 1992, 1996).

 

Urodzony 21 listopada 1957, absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej (1976). Jeździectwo zaczął uprawiać (1974) w AKJ Szczecin pod kierunkiem Zbigniewa Roszczynialskiego; od 1980 zawodnik LKS Dragon Nowielice (trenerzy: Andrzej Kobyliński, Janusz Bobik), a następnie LKS Hubertus Biały Bór. Utalentowany, rzetelny, wszechstronny, najpierw skoczek (od 1983 w kadrze narodowej), potem (obok Piaseckiego) najlepszy polski specjalista w WKKW. 8-krotny mistrz Polski w tej konkurencji (1984, 1985, 1991, 1993, 1996-1998, 2000), 2-krotny I wicemistrz (1983, 1999) i II wicemistrz Polski (1990). 5-krotny uczestnik ME (najlepsze miejsce ind. 19 na Harmonii w 1983) i 3-krotny olimpijczyk (w Seulu indywidualnie najlepszy z Polaków, w Atlancie jako jedyny z naszych reprezentantów ukończył WKKW). Startował na koniach: Harmonia, Koper, Niewiaża, Fant, Finezja, Bujwid, Polisa ex Walk About Creek, Ozon i Strumień. Mistrz Sportu odznaczony m. in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Brązowym Krzyżem Zasługi i złotą odznaką FEI. Żonaty (Jolanta) ma syna Jakuba. Mieszka w Białym Borze.

 

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 213; Pawlak, Olimpijczycy, s. 101 (tu błędne wyniki dot. kariery sportowej); Habinowska, Ludzie i konie, s. 405; Jeźdźcy olimpijscy, s. 85-92; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa; Wywiad z zawodnikiem.

*1988 Seul: WKKW ind. - 12 m. na 50 start. z wynikiem 111.40 p.k. (zw. M. Todd N. Zelandia na Charisma - 42.60 p.k.); WKKW druż. - 4 m. na 10 start. z wynikiem 389.60 p.k. (zw. RFN - 225.95 p.k.). Partnerami Jareckiego, który startował na Niewiaże byli: E. Koczorski, K. Rafalak i K. Rogowski.

*1992 Barcelona: WKKW ind. - 42 m. na 81 start. z wynikiem 178.40 p.k. (zw. M. Ryan Australia na Kibah Tic Toc - 70.00 p.k.); WKKW druż. - 9 m. na 18 start. z wynikiem 515.20 p.k. (zw. Australia - 288.60 p.k.). Partnerami Jareckiego, który startował na Fancie byli: A. Bachur, J. Krukowski i P. Piasecki.

*1996 Atlanta: WKKW druż. - 16 m. na 16 start. z wynikiem 2197.95 p.k. (zw. Australia - 203.85 p.k.). Partnerami Jareckiego, który startował na Polisie byli: R. Chojnowski, B. Owczarek i A. Społowicz.

ROGOWSKI KRZYSZTOF MAREK

 wukakawista z Białego Boru, olimpijczyk z Seulu (1988).

 

Urodzony 11 stycznia 1963 w Kościanie, absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Szczecinku (1982), zawodnik LKJ Hubertus Biały Bór (1975-1991), specjalizujący się w WKKW, wychowanek trenera Szczepana Cieplickiego. Nie osiągnął zbyt wielu sukcesów. Rekordowym był rok 1988. Zdobył wtedy tytuł II wicemistrza Polski i doskonale wykorzystał szansę olimpijskiego startu (najmłodszy i najmniej doświadczony). Miał także szczęście, był zawodnikiem rezerwowym a wystartował na Alkierzu, tylko wskutek choroby innego konia - Igreka. Czwarte miejsce polskiej ekipy w Seulu (trener Wojciech Mickunas) było sporą niespodzianką i dużym sukcesem. Wcześniej (1982) młody jeździec Hubertusa odniósł pierwszy międzynarodowy sukces - 5 m. na zawodach (CCA) w holenderskiej Bredzie na innym koniu Marpanie. Mistrz Sportu. Żonaty (Irena) ma dwoje dzieci: Karolina (1991), Michał (1993). Mieszka w Sławnie.

 

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 309; Pawlak, Olimpijczycy, s. 215; Jeźdźcy olimpijscy, s. 85-87; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; Wywiad środowiskowy.

 

*1988 Seul: WKKW ind. - 13 m. na 50 start. z wynikiem 114.80 p.k. (zw. M. Todd N. Zelandia na Charismie -42.60); WKKW druż. - 4 m. na 10 start. z wynikiem 389.60 p.k. (zw. RFN - 225.95). Partnerami Rogowskiego, który wystąpił na Alkierzu byli: B. Jarecki, E. Koczorski i K. Rafalak.

Postacie historyczne:

Karl Ruß




W małym miasteczku Biały Bór, leżącym na północno-zachodnim skrawku ziemi człuchowskiej, urodził się dnia 14 stycznia 1833 r. Karl Ruß.
Ojcem jego był miejscowy aptekarz, w którego domu obcowali często przyjeżdżający do Białego Boru urzędnicy, członkowie różnych komisji itd., i wymieniali swe poglądy i zapatrywania.
Karl Ruß uczęszczał do szkół w Koszalinie i Szczecinku. Następnie wyuczył się u ojca zawodu aptekarskiego. Otrzymane od ojca wiadomości i praktyczne umiejętności rozszerzył w aptekach w innych miejscowościach.

Dolegliwości krtani uniemożliwiły mu jednak wykonywanie pracy w zawodzie aptekarskim.
W 1862 r. przybył do Bydgoszczy, gdzie został drugim redaktorem gazety „Bromberger Zeitung”, która wywodziła się z założonego w 1845 r. przez nauczyciela i późniejszego radnego miejskiego F. Fischera tygodnika „Bromberger Wochenblatt”. Tam poznał Amandę Dramburg, pochodzącą z Koronowa. Z kobietą tą miał czwórkę dzieci.

W 1863 r. młoda para przeniosła się do Berlina. Karl Ruß działał tam jako pisarz.
Dnia 23 listopada 1866 r. otrzymał tytuł doktora. Był to wyraz uznania dla jego dotychczasowego dzieła.
Od połowy lat 60-tych XIX wieku w pracach pisarza przeważać zaczęła tematyka ornitologiczna. Jego publikacje stały się znane i poważane w wielu europejskich krajach.
W 1872 r. Ruß założył czasopismo fachowe „Die gefiederte Welt” (Upierzony świat), w 1875 r. – związek miłośników ptaków „Aegintha”.

Karl Ruß wydał do 1874 r. 17 książek; niektóre z nich stanowiły zbiór artykułów opublikowanych w różnych czasopismach. A oto tytuły niektórych z nich: „In der freien Natur” (1865), „Ratgeber auf dem Wochenmarkt” (1867), „Durch Feld und Wald” (1868), „Natur- und Kulturbilder” (1868).
W ostatniej z wymienionych książek Ruß opowiada również o swym miejscu urodzenia, o Białym Borze.
Pisarz Karl Ruß umarł w Berlinie dnia 29 września 1899 r.


Źródło: Westpreußen-Jahrbuch. Aus dem Land an der unteren Weichsel. Band 52. 200; s. 39-46.